ع ب س

عبس:(مدثر22/.)[*]

از مادّۀ«عبث»(بر وزن حدس)و از«عبوس»(بر وزن جلوس)به معنى«درهم كشيدن چهره»است و عبوس(بر وزن مجوس)به معنى كسى است كه داراى اين صفت باشد.

در آيۀ 10 سورۀ انسان[**]در آخرين توصيف«ابرار»مى‌خوانيم كه آنها مى‌گويند:«ما از پروردگارمان خائفيم از آن روز كه عبوس و شديد است»يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً.

اين سخن ممكن است زبان حال«ابرار»باشد يا زبان قال آنها.

تعبير از روز قيامت به روز«عبوس»و«سخت»با اين كه عبوس از صفات انسان است و به كسى مى‌گويند كه قيافه‌اش درهم كشيده،به خاطر تأكيد بر وضع وحشتناك آن روز است،يعنى آن‌قدر حوادث آن روز سخت و ناراحت‌كننده است كه نه تنها انسانها در آن روز عبوسند بلكه گويى خود آن روز نيز عبوس است.(ج 230/25 و 355.)

ع ب ق ر

عَبْقَرِىّ:(الرحمن76/.)[***]

در اصل به معنى«هر موجود بى‌نظير يا كم‌نظير »است و لذا به دانشمندانى كه وجود

[*]ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ.«بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد»مدثر22/.

[**]إِنّٰا نَخٰافُ مِنْ رَبِّنٰا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً.انسان10/.

[***]مُتَّكِئِينَ عَلىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسٰانٍ .«اين در حالى است كه اين بهشتيان بر تختهايى تكيهزده‌اند كه با بهترين و زيباترين پارچه‌هاى سبزرنگ پوشانده شده»الرحمن76/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3