او بيش از يك‌صد نام براى قيامت ذكر كرده كه همه يا اكثر آنها را مى‌توان از قرآن مجيد استفاده كرد.مانند:يوم الحسرة،يوم الندامة،يوم المحاسبة،يوم المسألة، يوم الواقعة،يوم القارعة،يوم الراجفة،يوم الرادفة،يوم الطلاق،يوم الفراق،يوم الحساب، يوم التناد،يوم العذاب،يوم الفرار،يوم الحق،يوم الحكم،يوم الفصل،يوم الجمع، يوم الدين،يوم تبلى السرائر،يوم لا يغنى مولى عن مولى شيئا،يوم يفر المرء من اخيه،يوم لا ينفع مال و لا بنون و يوم التغابن و...[1].

ولى معروفترين نام آن«يوم القيامة»است كه هفتاد بار در قرآن مجيد ذكر شده و حكايت از قيام عمومى بندگان و رستاخيز عظيم انسانها مى‌كند و توجه به آن نيز انسان را به قيام در اين دنيا براى انجام وظيفه دعوت مى‌نمايد.

به عقيدۀ ما براى بيدار شدن از خواب غفلت و غرور و مهار كردن نفس سركش و تعليم و تربيت انسان،كافى است كه در اين نامها بينديشيم و وضع خود را در آن روز عظيم،روزى كه همگى در پيشگاه خداوند بزرگ حاضر مى‌شويم و پرده‌ها كنار مى‌رود و اسرار درون ظاهر مى‌شود،بهشت تزيين مى‌گردد و جهنّم برافروخته مى‌شود و همگان در پاى ميزان عدل الهى حاضر مى‌شويم در نظر بگيريم،اميد آن‌كه خداوند،ما را در آن روز در پناه خود جاى دهد.(ج 284/25-285.)

قوم:(شعراء105/.)[*]

به معنى«جماعت»است.بعضى گفته‌اند«قوم»ذاتا كلمۀ مؤنثى است،زيرا در مصغر آن«قويمة»گفته مى‌شود؛ولى آلوسى در روح المعانى مى‌گويد:لفظ قوم هم به صورت مذكر و هم به صورت مؤنث استعمال مى‌شود.

[1]المحجة البيضاء،ج 331/8(با اختصار).

[*]كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ .شعراء105/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3