ق و ع

قاع:(طه106/.)[*]

به معنى«زمين صاف و مستوى»است و بعضى آن را به محلى كه در آن آب جمع مى‌شود تفسير كرده‌اند.

آيۀ مورد بحث از حوادث مربوط به پايان دنيا و آغاز قيامت سخن مى‌گويد،زمانى كه مردگان به حيات بازمى‌گردند و گنهكاران جمع و محشور و مى‌شوند و كوههاى زمين متلاشى و سپس همه جا پراكنده مى‌شوند و صفحه زمين صاف و كاملا مستوى و بى‌آب و گياه مى‌گرددقٰاعاً صَفْصَفاًطه106/.

كلمۀ«صفصف»در آيۀ مورد بحث،گاهى به معنى زمين صاف و گاه به معنى زمينى كه خالى از هرگونه گياه است تفسير شده و از مجموع اين دو وصف(قاع و صَفصَف)استفاده مى‌شود كه در آن روز،كوهها و گياهان همگى از صفحۀ زمين محو مى‌شوند و زمينى صاف و ساده باقى مى‌ماند.(ج 302/13.)

قيعة:(نور39/.)[**]

به عقيدۀ بعضى جمع«قاعه»به معنى زمين گسترده و وسيعى است كه آب و گياه ندارد و به تعبير ديگر به زمينهاى كويرمانند مى‌گويند كه سراب نيز غالبا در آنجا به چشم مى‌خورد،ولى جمعى از مفسران و ارباب لغت اين كلمه را مفرد مى‌دانند كه جمع آن «قيعان»يا«قيعات»است[1].

[*]فَيَذَرُهٰا قٰاعاً صَفْصَفاً.«سپس زمين را صاف و هموار و بى‌آب و گياه رها مى‌سازد»طه/106.

[**]وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمٰالُهُمْ كَسَرٰابٍ بِقِيعَةٍ ...نور39/.

[1] به تفسير مجمع البيان و روح المعانى و تفسير قرطبى و تفسير فخر رازى و مفردات راغب مراجعهشود.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3