قَصَص:(آل عمران62/.)[*]

واژۀ«قصص»مفرد است و به معنى«قصّه»مى‌باشد و در اصل از مادّۀ«قص»به معنى«جستجو كردن چيزى»است،مثلا در داستان موسى بن عمران پيش از اين خوانديم:وَ قالَتْ لِاُخْتِه قُصّيهِ.«مادر موسى به خواهرش گفت به جستجوى موسى بپرداز»[1].

و اين كه تلافى خون را«قصاص»مى‌گويند به خاطر اين است كه به‌وسيلۀ آن، جستجوى حق صاحبان خون شده است.

سرگذشتها و تاريخ پيشينيان را كه جستجوگر حالات و ماجراى زندگى آنها مى‌باشد نيز به همين دليل قصّه مى‌گويند.

آيۀ مورد بحث،پس از شرح زندگى مسيح(ع)مى‌گويد:آنچه از داستان عيسى براى تو شرح داديم واقعيتى است كه از طرف پروردگار بر تو نازل شده،بنابراين ادعاهاى بى‌اساس كه دربارۀ اولوهيت مسيح مى‌كردند يا او را فرزند خدا و يا به عكس فرزند نامشروع مى‌دانستند همگى بى‌اساس و خرافه است.

خداوند در سومين آيۀ سورۀ يوسف به پيامبر اكرم(ص)مى‌فرمايد:«ما نيكوترين قصه‌ها را براى تو بازگو كرديم...»نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ ....

بعضى از مفسران معتقدند كه احسَنَ القَصَص اشاره به مجموعۀ قرآن است و«قصه»

[*]إِنَّ هٰذٰا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ ...«اينها سرگذشت واقعى(مسيح)است(و ادعاهايى همچون الوهيتاو يا فرزند خدا بودنش بى‌اساس است)...»آل عمران62/.

[1] قصص11/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3