طرفداران اين عقيده مى‌گويند اوصاف مذكور در قرآن مجيد دربارۀ ذو القرنين با اوصاف كورش تطبيق مى‌كند.

از همه گذشته كورش سفرهايى به شرق و غرب و شمال انجام داد كه در تاريخ زندگانى‌اش به طور مشروح آمده است و با سفرهاى سه‌گانه‌اى كه در قرآن ذكر شده قابل انطباق مى‌باشد:

نخستين لشكركشى كورش به كشور«ليديا»كه در قسمت شمال آسياى صغير قرار داشت صورت گرفت و اين كشور نسبت به مركز حكومت كورش جنبۀ غربى داشت.

هرگاه نقشۀ ساحل غربى آسياى صغير را جلو روى خود بگذاريم خواهيم ديد كه قسمت اعظم ساحل در خليجكهاى كوچك غرق مى‌شود،مخصوصا در نزديكى«ازمير» كه خليج صورت چشمه‌اى به خود مى‌گيرد.

قرآن مى‌گويد ذو القرنين در سفر غربى‌اش احساس كرد خورشيد در چشمۀ گل‌آلودى فرومى‌رود .

اين صحنه همان صحنه‌اى بود كه كورش به هنگام فرورفتن قرص آفتاب(در نظر بيننده)در خليجكهاى ساحلى مشاهده كرد.

لشكركشى دوم كورش به جانب شرق بود،چنان كه«هرودوت»مى‌گويد،اين هجوم شرقى كورشى بعد از فتح«ليديا»صورت گرفت،مخصوصا طغيان بعضى از قبايل وحشى بيابانى،كورش را به اين حمله واداشت.

تعبير قرآن:حَتّىٰ اذٰا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَطْلُعُ عَلىٰ قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً[*].

[*]«تا به خاستگاه خورشيد رسيد(در آنجا )مشاهده كرد كه خورشيد بر جمعيتى طلوع مى‌كند كه جزآفتاب براى آنها پوششى قرار نداده بوديم»كهف90/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3