يكى از نامهاى بارى تعالى(از اسماء الحسنى)به معنى«منزه و پاك از
تمام عيوب و نقص»است و در اصل از مادّۀ«قدس»به معنى«پاكى»گرفته شده و در آيه
آمده است:اَلْمَلِكُ الْقُدُّوسُ
.«حاكم و مالك اصلى اوست،از هر عيب و نقص پاك و مبراست»حشر 23/.
در آخرين آيات سورۀ حشر(آيات 22 تا 24)تعدادى از اسامى بارى
تعالى ذكر شده است و مىتوان گفت در مجموع اين آيات سهگانه علاوه بر مسئله توحيد
كه دو بار تكرار شده هفده وصف از اوصاف خدا آمده است:
1-عالم الغيب و الشّهاده،2-رحمان،3-رحيم،4-ملك،5-قدّوس،6-سلام،
7-مؤمن،8-مهيمن،9-عزيز،10-جبّار،11-متكبر،12-خالق،13-بارى،
14-مصوّر،15-حكيم،16-داراى اسماء الحسنى،17-كسى كه همۀ موجودات عالم تسبيح
او مىگويند.
كه با وصف توحيد او،مجموعا هيجده صفت مىشود(توجه داشته
باشيد،توحيد دو بار و عزيز نيز دومرتبه ذكر شده است).
در ميان مجموع اين صفات،يك نوع نظمبندى خاصى در سه آيه ديده مىشود:
در آيۀ نخست از عمومىترين اوصاف ذات(علم)و عمومىترين اوصاف
فعل (رحمت)كه ريشۀ همۀ افعال خداوندى است بحث مىكند.
در آيۀ دوم،سخن از حاكميت او و شئون اين حاكميت است و صفاتى
همچون قدوس و سلام و مؤمن و جبّار و متكبر،با توجه به معانى آنها،همه از ويژگيهاى
اين حاكميت مطلقۀ الهى است.
[*]هُوَ اللّٰهُ
الَّذِي لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ
...«او خدايى است كه معبودى جز او نيست،حاكم ومالك اصلى اوست،از هر
عيب منزه است...»حشر23/.
نام کتاب : شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه نویسنده : شریعتمداری، جعفر جلد : 3 صفحه : 587