سَيَقُولُ السُّفَهاءُ...به آن اشاره كرده است آيۀ فوق نازل شد و تأييد كرد كه اين‌همه گفتگو در مسئله قبله صحيح نيست،بلكه مهم‌تر از قبله مسائل ديگرى است كه معيار ارزش انسانهاست و بايد به آنها توجه شود.

قرآن در اين آيه به بيان مهم‌ترين اصول نيكيها در ناحيۀ ايمان و اخلاق و عمل پرداخته است و آنها عبارتند از:ايمان به مبدأ و معاد و برنامه‌هاى اليه و پيامبران كه مأمور ابلاغ و اجراى اين برنامه‌ها بودند و فرشتگانى كه واسطۀ ابلاغ اين دعوت محسوب مى‌شدند، ايمان به اصولى كه تمام وجود انسان را روشن مى‌كند و انگيزۀ نيرومندى براى حركت به‌سوى برنامه‌هاى سازنده و اعمال صالح است.

واژۀ«قِبَل»در آيۀ 37 سورۀ نمل[**]به معنى«طاقت و توانايى»آمده است،آنجا كه سليمان(ع)به فرستادۀ مخصوص ملكۀ سبا پيام فرستاد و گفت:« به‌سوى آنان بازگرد(و اين هدايا را نيز با خود ببر)،امّا بدان ما بزودى با لشكرهايى به سراغ آنها خواهيم آمد كه توانايى مقابله با آن را نداشته باشند».(ج 597/1،ج 462/15.)

قبل:(طه130/.)[*]

به معنى«جلو،پيش»و آن ظرف زمان است و گاه براى مكان مى‌آيد،ولى صاحب قاموس معتقد است كه اين كلمه در قرآن مجيد ظاهرا همه جا در تقدم زمانى به‌كاررفته‌است .

واژۀ«قبل»معرب است و اضافه مى‌شود(لفظا يا تقديرا)و چنانچه مضاف‌اليه حذف

[**]اِرْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لاٰ قِبَلَ لَهُمْ بِهٰا...نمل37/.

[*]...وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهٰا وَ مِنْ آنٰاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرٰافَ النَّهٰارِلَعَلَّكَ تَرْضىٰ .طه130/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3