اين واژه علاوه بر معانى ذكر شده،به معنى«نعمت و فضل»آمده است،بعضى از مفسران گفته‌اند:«ذِى الطَّولِ»كه در آيۀ 3 سورۀ مؤمن آمده[*]،به كسى گفته مى‌شود كه نعمتى طولانى به ديگرى مى‌بخشد،بنابراين معنى آن اخص از معنى«منعم»است[1].ضمنا كلمۀ«طويل»از همين مادّه گرفته شده و به معنى«طولانى و زياد»است،چنان كه در آيۀ 26 سورۀ انسان مى‌خوانيم:

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً.«و در شبانگاه براى او سجده كن و مقدارى طولانى از شب،او را تسبيح گوى» در اين آيه روى سخن را به پيامبر اكرم(ص)كرده و دستور مؤكدى براى هدايت انسانها به او مى‌دهد تا در سايۀ ذكر و سجده و تسبيح نيروى لازم و قدرت معنوى و پشتوانۀ كافى براى مبارزه با مشكلات فراهم شود.(ج 348/3،ج 74/8،ج 10/20،ج 378/25.)

ط و ى

طُوى:(نازعات16/.)[***]

ممكن است نام سرزمين مقدسى باشد كه در شام در ميان«مدين»و«مصر»قرار داشت و نخستين جرقۀ وحى در آن بيابان بر قلب موسى وارد شد،همين تعبير در سورۀ طه نيز آمده است،در آنجا كه موسى ندايى مى‌شنود كه مى‌گويد:

إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوٰادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً.«من پروردگار توام،كفشهايت را

[*]غٰافِرِ الذَّنْبِ وَ قٰابِلِ التَّوْبِ شَدِيدِ الْعِقٰابِ ذِي الطَّوْلِ ...«خداوندى كه آمرزندۀ گناه و پذيرندۀ توبه وشديد العقاب و صاحب نعمت فراوان است...»مؤمن3/.

[1] مجمع البيان.

[***]إِذْ نٰادٰاهُ رَبُّهُ بِالْوٰادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً.«در آن هنگام كه پروردگارش او را(موسى را)در سرزمينمقدس«طوى»صدا زد(و گفت: به‌سوى فرعون برو كه طغيان كرده است)»نازعات16/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3