به معنى«عشيره»و فاميل و قبيلهاى است كه انسان از آن منفصل و جدا
شده است.اين آيه به گوشهاى از صحنۀ روز قيامت اشاره مىكند،روزى كه وضع
حساب و رسيدگى به اعمال،وحشتناك است و همه در فكر خويشند،احدى به ديگرى نمىپردازد
و هيچ دوست گرم و صميمى سراغ دوستش را نمىگيرد،روزى كه همه به خود مشغولند و هركس
در فكر نجات خويش است.آرى به قدرى عذاب خدا در آن روز هولناك است كه انسان مىخواهد
عزيزان خود،فرزند و همسر و برادرش را براى نجات خود فدا كند،حتى «قبيلهاش كه
هميشه از او حمايت مىكردند»وَ فَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِمعارج13/.
از مادّۀ«فصم»(بر وزن خصم)به معنى«شكستن چيزى بىآنكه پارههاى
آن پراكنده شود»و انفصام به معنى شكستگى و از هم گسيختن است و جملۀ:لانفِصام
لَها.در آيۀ مورد بحث،يعنى پاره شدن و شكستن ندارد.اين آيه مىگويد:«...كسى
كه به طاغوت(بت و شيطان و هر موجود طغيانگر)كافر شود و به خدا ايمان آورد به
دستگيرۀ محكمى دست زده است كه گسستن براى آن نيست...»لاَ انْفِصٰامَ
لَهٰابقره256/.كلمۀ«انفصام»فقط يكبار در قرآن مجيد آمده
است[***].(ج
204/2.)
[*]و
فصيلته التى تؤويه.«و قبيلهاش كه هميشه از او حمايت مىكردند»معارج13/.
[**] فمن
يكفر بالطاغوت و يؤمن باللّٰه فقد استمسك بالعروة الوثقى لانفصام لها...