خداوند هرگز قبل از اتمام حجت و بيان دستوراتش كسى را مؤاخذه نمى‌كند،بلكه نخست به بيان فرمانهايش مى‌پردازد،اگر مردم از در اطاعت وارد شوند و آنها را پذيرا گشتند چه‌بهتر كه سعادت دنيا و آخرتشان در آن است و اگر به فسق و مخالفت برخاستند و همه را زير پا گذاشتند اينجاست كه فرمان عذاب دربارۀ آنها تحقق مى‌پذيرد و به دنبال آن هلاكت است.

اگر درست در آيه دقت كنيم،چهار مرحلۀ مشخص براى اين برنامه بيان شده است:

1.مرحلۀ اوامر(و نواهى).

2.مرحلۀ فسق و مخالفت.

3.مرحلۀ استحقاق مجازات.

4.مرحلۀ هلاكت.

و با توجه به آيه،همۀ اين مراحل با فاء تفريع به يكديگر عطف شده‌اند.(ج 59/12.)

فسق:(انعام121/.)[*]

در اصل خارج شدن هسته از درون رطب(خرماى تازه)است،سپس اين معنى توسعه يافته و به كسانى كه از راه و رسم عبوديت و جادّۀ بندگى خداوند پا بيرون نهاده‌اند، اطلاق شده است و حتّى كفر را هم شامل مى‌شود.در حقيقت همان گونه كه هستۀ خرما به هنگام بيرون آمدن،آن قشر شرين و مفيد و مغذى را رها مى‌سازد،انسان نيز با اعمال خود و گناهانى كه مرتكب مى‌شود،تمام ارزش و شخصيّت خويش را از دست مى‌دهد.

در آيۀ 45 سورۀ انعام به جاى ذكر كلمۀ«حيوان»كلمۀ«فسق»آمده است،مى‌فرمايد:

...أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّٰهِ بِهِ ...«...يا حيوانى كه در طريق گناه به هنگام سر بريدن،نام

[*]وَ لاٰ تَأْكُلُوا مِمّٰا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللّٰهِ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَفِسْقٌ ...«و از آنچه(در وقت سر بريدن)نام خدا برآنبرده نشده،نخوريد و اين كار گناه(و بيرون شدن از راه حق)است...»انعام121/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3