از مادّۀ«طوع»(بر وزن موج)به معنى«اطاعت»است،ولى معمولا اين
كلمه به افراد نيكوكار و آنهايى كه علاوه بر واجبات به مستحبات نيز عمل مىكنند
اطلاق مىشود.آيه دربارۀ عيبجويى منافقان نسبت به مؤمنان اطاعتكار است،مىفرمايد:«كسانى
كه از صدقات مؤمنان اطاعتكار عيبجويى مىكنند و آنها كه افراد با ايمان تنگدست را
كه دسترسى جز به كمكهاى مختصر ندارند،مسخره مىكنند،خداوند آنها را مسخره مىكند...»توبه79/.
روايات متعددى در شأن نزول اين آيه در كتب تفسير و حديث نقل شده و
آن اين كه پيامبر(ص)تصميم داشت لشكر اسلام را بر مقابله با دشمن(احتمالا براى جنگ
تبوك) آماده سازد و نياز به گرفتن كمك از مردم داشت،كسانى كه توانايى داشتند مقدار
قابل ملاحظهاى به عنوان زكات يا كمك بلا عوض به ارتش اسلام خدمت كردند،ولى بعضى
از كارگران كم در آمد مسلمان مانند ابو عقيل انصارى با تحمل كار اضافى كمك ظاهرا
ناچيزى به اين برنامه بزرگ اسلامى كردند.
منافقان عيبجو به هريك از اين دو گروه ايراد مىگرفتند،كسانى را
كه زياد پرداخته بودند به عنوان رياكار معرفى مىكردند و كسانى را كه مقدار ظاهرا
ناچيزى كمك كرده بودند به باد مسخره و استهزا مىگرفتند.آيه فوق نازل شد و شديدا
آنها را تهديد كرد.(ج 55/8 تا 57.)