از مادّۀ«فَرّ»و«فرار»به معنى«گريختن»است و مشركان چنان از
حق مىگريزند كه گورخران از شير.
آيات مورد بحث،وحشت اين گروه معاند و لجوج را از شنيدن سخن حق و
هرگونه اندرز و نصيحت به روشنترين وجه منعكس مىكند،مىفرمايد:«گويى آنها گورخرانى
هستند رميده و فرارى كه از شير يا(صياد)فرار كردهاندفَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍمدثر51/.
معروف است كه«گورخر»وحشت عجيبى از شير دارد،حتى موقعى كه صداى شير
را مىشنود چنان وحشتى بر او مستولى مىشود كه ديوانهوار به هر سو مىدود،مخصوصا
هنگامى كه شير به گروهى از آنها برسد چنان پراكنده مىشوند و به هر سو مىدوند كه
هر بيننده را غرق تعجب مىكند.اصولا اين حيوان به حكم وحشى بودن از همه چيز وحشت
دارد تا چه رسد به دشمن خونخوارش شير.
به هر حال اين آيه تعبيرى است بسيار رسا و گويا از وحشت و فرار
مشركان از آيات روحپرور قرآن،آنها را به گورخر تشبيه كرده كه هم فاقد عقل و شعور
است و هم به علّت وحشى بودن گريزان از همه چيز،در حالى كه در برابر آنها چيزى جز
تذكره(وسيلۀ يادآورى و بيدارى و هوشيارى)قرار ندارد.(ج 262/25-263.)