ف ر ث

فَرث:(نحل66/.)[*]

در لغت به معنى«غذاهاى هضم شده درون معده»است كه به مجرد رسيدن به روده‌ها مادّۀ حياتى آن جذب بدن مى‌شود و تفاله‌هاى آن به خارج مى‌ريزد.در آن حال كه اين غذاى هضم شده در درون معده است به آن«فرث»مى‌گويند و هنگامى كه تفاله‌هاى آن خارج شد«روث»(سرگين)گفته مى‌شود(كلمۀ«روث»به معنى سرگين ستور و هر سم‌دار ديگر است،در جمع:ارواث)و به اين ترتيب قرآن مجيد در آيۀ مورد بحث مى‌گويد:شير از ميان«فرث»(غذاى هضم شده داخل معده)و دم(خون)خارج مى‌شود[**].

(ج 289/11.)

ف ر ج

فَرج:(انبياء91/.)[***]

از نظر لغت در اصل به معنى«شكاف و فاصلۀ ميان دو چيز»است و به عنوان كنايه در عضو تناسلى به‌كاررفته‌است و ما براى حفظ معنى كنايى آن در فارسى كلمۀ«دامان»

[*]...نُسْقِيكُمْ مِمّٰا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خٰالِصاً سٰائِغاً لِلشّٰارِبِينَ .«...از درون شكم آنها(چهارپايان)از ميان غذاهاى هضم شده و خون،شير خالص و گوارا به شما مى‌نوشانيم»نحل66/.

[**] دربارۀ چگونگى پيدايش شير از نظر فيزيولژىeigoloisyhpرجوع شود به قسمت نكته‌ها،تفسير نمونه،جلد يازدهم،صفحه 291.

[***]وَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهٰا...«و به يادآور زنى را كه دامان خود را از آلودگى به پى عفتى پاك نگهداشت...».انبياء91/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3