نام کتاب : شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه نویسنده : شریعتمداری، جعفر جلد : 3 صفحه : 302
خواب
غفلتى را كه چشمانت را فروگرفته با بيدارى برطرف ساز،بيا مطيع خداوند شو و به ياد
او انس گير،خوب تصور كن كه به هنگام غفلتت از خدا،او با دادن نعمتها به تو عنايت
مىكند،تو را بهسوى عفو و بخشش خويش مىخواند و زير پوشش فضل و بركات خود قرار مىدهد.در
حالى كه تو همچنان به او پشت كردهاى و به ديگرى رو مىآورى،بزرگ است خداوندى كه
با اين قدرت عظيم،«كريم»است،اما تو با اين ضعف و حقارت چقدر بر معصيت او
جسورى!...[1](ج
218/26 تا 220.)
بر وزن«شُروع»در اصل از مادّۀ«غر»(بر وزن حُرّ)به معنى اثر
آشكار چيزى است و لذا به اثر ظاهر در پيشانى اسب«غُرّة»گفته مىشود و غالبا به
آثارى كه ظاهرى فريبنده و باطنى ناپسند دارد گفته شده است،سپس به حالت غفلت درآمده
كه در ظاهر انسان هشيار است،اما در حقيقت بىخبر است و نيز به معنى فريب و نيرنگ
استعمال مىشود و به هر چيز اعم از مال و ثروت و قدرت و مقام كه انسان را بفريبد و
از راه حق بازدارد مايۀ غرور گفته مىشود و يكى ديگر از معانى غرور،«اغفال
كردن» است.
در آيۀ 112 سورۀ انعام مىخوانيم...زُخْرُفَ الْقَوْلِ
غُرُوراً...«...سخنان فريبنده و بىاساس(براى اغفال مردم)...» بايد توجه داشت
كه«زخرف»در اصل به معنى زينت و نيز به معنى طلا كه وسيلۀ زينت است آمده،سپس
به سخنان فريبنده كه ظاهرى زيبا دارد زخرف و مزخرف گفته شده است.(ج 138/4،ج
408/5،ج 353/23.)