غ ر ر

غَرَّكَ:(انفطار6/.)[*]

از مادّۀ«غُرور»گرفته شده و در اصل به معنى غفلت به هنگام بيدارى است.و به تعبير ديگر غفلت در جايى كه انسان بايد غافل نباشد و از آنجا كه غفلت گاه سرچشمۀ«جسارت» و يا« خودبرتربينى»مى‌شود واژۀ«غرور»به اين معانى نيز تفسير شده است و شيطان را ازاين‌رو«غرور»(بر وزن شرور)مى‌گويند كه انسان را با وسوسه‌هاى خود فريب مى‌دهد و غافل و مغرور مى‌كند.

امير مؤمنان على(ع)در تفسير آيۀ مورد بحث جمله‌هاى عجيبى دارد،مى‌فرمايد:اين آيه كوبنده‌ترين دليل در برابر شنونده است و قاطع‌ترين عذر در برابر شخص مغرور،كسى كه جهالت و نادانى‌اش او را جسور و مغرور ساخته،خداوند مى‌فرمايد:اى انسان چه چيز تو را بر گناهت جرأت داده و چه چيز تو را در برابر پروردگارت مغرور ساخته؟و چه چيز تو را به هلاكت خويش علاقمند كرده است؟ آيا اين بيمارى تو بهبودى ندارد؟يا اين خوابت به بيدارى نمى‌انجامد؟چرا(لااقل)آن مقدار كه به ديگران رحم مى‌كنى به خودت رحم نمى‌كنى،تو هرگاه كسى را در ميان آفتاب سوزان ببينى بر او سايه مى‌افكنى،هرگاه بيمارى را ببينى كه درد،او را سخت ناتوان ساخته از روى ترحم بر او گريه مى‌كنى،پس چه چيز تو را بر بيماريت صبور ساخته و بر مصيبتت شكيبا كرده و از گريه بر خويشتن تسليت داده؟در حالى كه عزيزترين افراد نزد تو خودت مى‌باشى چگونه ترس از نزول بلا در شب تو را بيدار نكرده با اين كه در گناه و معصيت او غوطه‌ورى و در حالى كه زير سلطه او قرار دارى.

بيا و اين بيمارى(غفلت از خدا)را با داروى تصميم و عزم راسخ مداوا كن و اين

[*]يٰا أَيُّهَا الْإِنْسٰانُ مٰا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ .«اى انسان چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرورساخته؟»انفطار6/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3