واژۀ«طالب»اسم فاعل به معنى«جوينده و طلبكننده»و
كلمۀ«مطلوب»اسم مفعول به معنى«جسته شده و طلب شده»است.
اين آيه پيرامون ناتوانى بتهاى مشركان است كه حتى اگر مگسى چيزى از
آنها بربايد نمىتوانند آن را بازپسگيرند تا آنجا كه قرآن مىگويد:«...هم اين طلبكنندگان
ناتوانند و هم آن مطلوبان(هم اين عابدان و هم آن معبودان)»ضَعُفَ الطّٰالِبُ وَ
الْمَطْلُوبُحج73/.
در اين آيه،«طالب» عبادتكنندگان بتها هستند و«مطلوب»خود بتها كه
هر دو ضعيف و ناتوانند.
بعضى از مفسران نيز احتمال دادهاند كه«طالب»اشاره به مگس است
و«مطلوب» اشاره به بتها(زيرا مگسها به سراغ بتها مىروند تا از مواد غذايى روى
آنها بهره گيرند).
بعضى ديگر«طالب»را بتها دانستهاند و«مطلوب»را مگس(زيرا به فرض كه
بتها به فكر آفرينش مگس ضعيفى بيفتند قادر نخواهند بود)ولى تفسير اول صحيحتر به
نظر مىرسد.(ج 172/14-173.)