و امّا كلمه«استعمار»با آن زيبايى خاص و كشندگى مفهوم كه هم عمران و آبادى را در بر دارد و هم تفويض اختيارات و هم تهيه وسايل و ابزار،آن‌چنان مفهومش در عصر ما مسخ شده كه درست در نقطۀ مقابل مفهوم قرآنى قرار گرفته است! تنها واژۀ استعمار نيست كه به اين سرنوشت شوم گرفتار شده است،كلمات زيادى چه در فارسى و چه در عربى و چه در لغات ديگر مى‌يابيم كه گرفتار همين مسخ و تحريف و واژگونى شده است،مانند«حضارت»و«ثقافت»و«حريت»در عربى و كلماتى،مانند تمدن،روشنفكرى آزادى و آزادگى،هنر و هنرمندى در فارسى و در سايۀ اين تحريفها امكان هرگونه از خود بيگانگى و ماده‌پرستى و اسارت انسانها و انكار هرگونه واقعيت و توسعۀ هرگونه فساد و انجام هر كار شتابزده و بى‌مطالعه موجود است.

به هر حال مفهوم واقعى استعمار در عصر ما،استيلاى قدرتهاى بزرگ سياسى و صنعتى بر ملتهاى مستضعف و كم‌قدرت است،كه محصول آن غارت و چپاولگرى و مكيدن خون آنها و به يغما بردن منابع حياتى آنان است.

اين استعمار كه چهره‌هاى شوم گوناگونى دارد گاهى در شكل فرهنگى،گاهى فكرى،گاه اقتصادى و گاه سياسى و نظامى مجسّم مى‌شود و همان است كه چهرۀ دنياى امروز ما را تاريك و سياه كرده،اقليتى در اين جهان داراى همه چيز و اكثريت عظيمى فاقد همه چيزند،اين استعمار سرچشمۀ جنگها و ويرانيها و تبهكارى‌ها و مسابقۀ كمرشكن تسليحاتى است.

واژه‌اى را كه قرآن براى اين مفهوم به كار برده واژۀ استضعاف است كه درست قالب اين معنى است،يعنى ضعيف ساختن به مفهوم وسيع كلمه،ضعيف ساختن فكر و سياست و اقتصاد و هر چيز ديگر.

دامنۀ استعمار در عصر ما آن‌چنان گسترده است كه خود واژۀ استعمار نيز استعمارى شده است،چرا كه مفهوم لغوى آن كاملا واژگونه است.(ج 150/9،151 و 152.)

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3