اين علامتها انواع زيادى دارد:شكل كوهها و دره‌ها و بريدگيهاى آنها،فراز و نشيبهاى قطعات مختلف زمين،رنگ خاكها و كوهها و حتى چگونگى وزش بادها هريك ،علامتى براى پيدا كردن راههاست.

براى اين كه بدانيم وجود اين علامات تا چه حدّ به رهروان كمك مى‌كند و آنها را از دور گشتن و گم شدن رهايى مى‌بخشد،كافى است وضع بعضى از بيابانهاى يكنواخت را كه در پاره‌اى از مناطق وجود دارد در نظر بگيريم كه عبور از آنها فوق‌العاده مشكل و خطرناك است و چه‌بسا كسانى كه از آنها رفتند و هيچ‌گاه بازنگشتند،فكر كنيد اگر همۀ روى زمين اين چنين يكنواخت بود كوهها به يك اندازه،دشتها يكرنگ ،درّه‌ها شبيه هم،آيا انسانها مى‌توانستند به آسانى راه خود را پيدا كنند؟.ولى از آنجا كه در پاره‌اى از اوقات در بيابانها،در شبهاى تاريك يا هنگامى كه انسان شبانه در دل اقيانوسها سفر مى‌كند از اين علامات خبرى نيست،خداوند علامات آسمانى را به كمك فرستاده تا اگر در زمين علامتى نيست،از علامت آسمان استفاده كنند و گمراه نشوند،چنان كه در آيه آمده است «مردم به‌وسيلۀ ستارگان هدايت مى‌شوند».(ج 183/11-184.)

ع‌ل‌ن

اَعْلَنْتُ:(نوح9/.)[*]

مصدر آن«اعلان»به معنى«آشكار كردن»است.در اين آيه،نوح(ع)دربارۀ دعوت قومش به پيشگاه پروردگارش شكوه مى‌برد و مى‌گويد:«آنها را آشكارا و علنى و نيز در

[*]ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرٰاراً.نوح9/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3