(ج 51/26،ج 370/27.)

تَعاطى:(قمر29/.)[*]

در اصل به معنى«برگرفتن چيزى»(اى:اخذ/گرفت)يا به سراغ مطلبى رفتن است و نيز به انجام كارهاى مهم و خطرناك گفته مى‌شود،يا انجام كارهاى پرزحمت و يا كارى كه در مقابل آن عطا و مزدى قرار داده شده است.آيه دربارۀ كشتن ناقه صالح از سوى قوم ثمود است،مى‌فرمايد:

«آنها يكى از ياران خود را صدا زدند،او به سراغ اين كارآمد و(ناقه را)پى كرد»فَتَعٰاطىٰ فَعَقَرَقمر29/.

با توجه به آيۀ فوق،منظور اين است كه:قوم ثمود،قاتل ناقه را صدا زدند،پس دست به كار شد و ناقه را پى كرد و كشت[**].(ج 55/23.)

ع ظ م

يُعَظِّم:(حج32/.)[***]

واژۀ«تعظيم»به معنى«بزرگ شمردن و بزرگ داشتن»است.آيۀ مورد بحث دربارۀ مسائل حج و تعظيم شعائر الهى بحث مى‌كند و مى‌گويد:«...و هركس شعائر الهى را بزرگ دارد اين كار نشانه تقواى دلهاست».اين نكته نيز قابل توجه است كه منظور از «بزرگداشت»آن‌چنان كه بعضى از مفسران ظاهربين گفته‌اند،بزرگى جسمانى قربانى و

[*]فَنٰادَوْا صٰاحِبَهُمْ فَتَعٰاطىٰ فَعَقَرَ.قمر29/.

[**] منظور از صاحب قوم ثمود،در آيۀ مورد بحث،همان شخصى است كه ناقه را كشت.(فرهنگلغات قرآن).

[***]...وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعٰائِرَ اللّٰهِ فَإِنَّهٰا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ .حج32/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3