امير مؤمنان عليه السّلام را ثابت كنيم. از اين آيه استفاده مى‌شود كه على عليه السّلام پس از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله از همه امت بالاتر است و عقل حكم مى‌كند كه رهبرى امت را برترين فرد امت به عهده گيرد»[1].

2. مرحوم صدوق نقل مى‌كند: در مجلسى كه امام رضا عليه السّلام، مأمون و برخى از دانشمندان حضور داشتند، امام عليه السّلام آيه‌هايى را كه در شأن اهل بيت عليهم السّلام است، بر مى‌شمردند تا به آيه مباهله رسيدند. حضرت از حاضران پرسيدند: «آيا مى‌دانيد مراد از" و أنفسنا و أنفسكم" چيست؟»

آن‌ها در پاسخ گفتند: «خود پيامبر».

حضرت گفتند: «همگى شما در اشتباهيد. مقصود، على بن ابى طالب است»، سپس براى اثبات سخن خود به نامه‌اى كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله به يكى از قبائل عرب نوشته بودند، اشاره كرده، گفتند: «پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در آن نامه آن‌ها را اين‌گونه تهديد كردند:" اگر سر تسليم فرود نياوريد، شخصى را به سوى شما مى‌فرستم كه همانند خودم است؛ يعنى: على بن ابى طالب عليه السّلام"».

امام رضا عليه السّلام در ادامه گفتند: «اين ويژگى‌اى است كه هيچ‌كس نمى‌تواند در آن بر على پيشى بگيرد و فضيلتى است كه هيچ بشرى نمى‌تواند به آن برسد و شرفى است كه هيچ آفريده‌اى نمى‌تواند در آن، بر على عليه السّلام سبقت بگيرد؛ زيرا پيامبر صلّى اللّه عليه و آله نفس على عليه السّلام را همانند نفس خودش قرار داده است»[2].

3. مرحوم سيد مرتضى در كتاب الفصول المختارة از استادش، شيخ مفيد، نقل مى‌كند: روزى مأمون از حضرت على بن موسى الرضا عليه السّلام پرسيد: «بزرگ‌ترين‌

[1] . همان، ص 85.

[2] . عيون اخبار الرضا، ج 1، ص 182.