فرزند خود گفت: «اتتل توته متل» بدان كه همزه حرف ندا است و «تتل» منادى است يعنى: اى فرزند آنچه بتو مىگويم يادگير و بدان عمل نماى، و مىتواند بود كه «اتتل» متكلم وحده باشد يعنى تلاوت مىكنم از براى تو چيزى را كه چون بخوانى و بدانى تو را اصول خمسه دين حاصل شود.

و در بعضى نسخ آمده است كه: «يا تتل توته متل»، يعنى امثلهاى كه براى تو آوردم و بشنو مانند درّ شاهوار در گوش جان كش تا از شهد شير و شكر بهشت بهره يابى.

اى پسر! مانند گوسفند غافل مباش و در مرغزار دنيا به خوردن و خفتن مشغول مباش كه گرگ اجل در كمين است، و نقرۀ تن را مستعدّ رياضت ساخته از پرستيدن آن دست بدار، كه سبب فساد دين است، و مانند شتر انديشه از بار گران كن تا به منزل سايرين و وطن راحلين سالكين [1] آئى، و از راه بعيد بيگانگى به ميقات تحيّات آشنائى درآئى و در آنجا خلع ثياب خودبينى نموده در آب چشمۀ زمزم معرفت غسل نمائى، و مردانه در وادى تجرّد و يكتائى محرم شوى، و رو به جانب كعبۀ مقصود كرده به تقليد و اشعار عجز و نياز و سعى تمام از اخلاص به راه صفا و صدق قربان نمائى و در زمرۀ سروران درآئى، و از نعيم جاودان بهره يابى كه إِنَّ الْأَبْرٰارَ لَفِي نَعِيمٍ* [2].

در هر قدمى هزار جان بايستى يك جان چه بود نثار جانان كردن

«پنجه بشير مال و شكر»، يعنى: پنجۀ خود را در پنج چيز استوار كن كه آن اصول دين است تا در آن روزى كه ظالمان دست خود را به دندان گزند كه يَوْمَ يَعَضُّ الظّٰالِمُ عَلىٰ يَدَيْهِ [3] پنجۀ تو در شير و شكر بهشت باشد، يا در روزى كه مردمان نادم و پشيمان و تلخ تلخكام باشند؛ پنجۀ تو در شير و شكر بهشت باشد و شيرينكام گردى، و اول از آن پنج چيزى كه وصيّت كرده اصول دين است و مقدم است بر فروع، اين هر دو چون شير و شكر در هم آميخته است و اين موقوف است بر معرفت؛ به دليل قوله تعالى: فَاعْلَمْ أَنَّهُ لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ

[1] الف: مسالكين.

[2] انفطار (82): 13.

[3] فرقان (25): 27.