يافت [1] و قبرش در عقيق مدينه است [2].

دهم: سعيد بن زيد بن عمرو بن نفيل عدوي است، مسلمان شد با زنش فاطمه خواهر عمر بن خطاب پيش از اسلام عمر، در مدينه يا كوفه وفات يافت در سنۀ پنجاه و يكم هجرت، و عمرش زياده بر هفتاد سال شد [3].

و اما فقهاى اربعه كه نزد اهل سنّت در فضيلت به ترتيب خلفاى اربعهاند:

اوّل: امام اعظم ابو حنيفه است و اسمش نعمان بن ثابت بن زوطىّ تيمى است كه در سنۀ هشتادم هجرت متولّد شد، و در ماه رجب سنۀ يكصد و پنجاه وفات يافت [4]، و قبرش در بغداد مشهور است [5].

دويم: امام مالك بن انس بن أبي عامر اصبحي است [6]، فقيه مدينۀ منوّره در سنۀ نود و سه متولّد شده و در سنۀ يكصد و هفتاد و نه وفات يافت، قبرش در بقيع مدينه است و بر آن قبّهاى هست، و مشهور ميان اهل سنّت آن است كه:

مالك سه سال در شكم مادر مانده [7] و بعضى دو سال و نيم گفتهاند [8].

سيّم: امام محمّد بن ادريس بن عبّاس بن عثمان بن شافع بن سائب بن عبيد بن عبد يزيد بن هاشم بن مطّلب بن عبد مناف است، و در اينجا نسبش به حضرت رسالت (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) متّصل مىشود، و او مشهور است به امام شافعى، و در

[1] طبقات الكبرى: 3/ 149، تهذيب الكمال: 10/ 313 و 314.

[2] در طبقات الكبرى: 3/ 148، تهذيب الكمال: 10/ 313، الوافى بالوفيات: 15/ 147 آمده است كه: در عقيق فوت كرد و در مدينه دفن شد.

[3] الاصابة: 2/ 46، الوافى بالوفيات: 15/ 220 و 221، اسد الغابة: 2/ 306- 308، توضيح: در مصدر اخير «كوفه» ذكر نشده است.

[4] تهذيب الكمال: 29/ 444.

[5] تاريخ بغداد: 13/ 324.

[6] در تهذيب الكمال: 27/ 91 «انس بن مالك بن ابى عامر» آمده است.

[7] ه: بوده، وفيات الأعيان: 4/ 137، تهذيب الكمال: 27/ 119.

[8] در مظانّش نيافتيم.