به اقرار قبل از ايّام اتّهام ثابت شود از اصل مال اخراج مىكنند، و غير آنها را از وصاياى ديگر مانند: اخراجات تعزيه و ختم قرآن و استيجار نماز و روزۀ واجب و خمس و زكات، و حج به جهت خود و پدر و ساير حقوق واجبۀ مالية كه در وقت اقرار به اشتغال ذمّه به آنها، متهم به اضرار ورثه بوده از ثلث تركه محسوب مىگردد و زياده بر ثلث موقوف به رضا و امضاى وارث است، و اللّه العالم.

سؤال ريز [217]:

زنى در ايّام صحّت، مهر خود را هبۀ معوّضه نموده به والدين خود و عوض را گرفته و بعد از وفات قدرى اجناس- از لباس و غيره- از او باقى مانده و طفل صغير هم دارد آيا هبه او صحيح است يا نه؟

جواب:

هرگاه مهرش بر ذمّۀ شوهرش بوده هبۀ آن باطل است، هرچند معوّضه باشد على الأشهر الأظهر [1]، و احوط آن است كه شوهر والدين را راضى نمايد، خروجا عن الخلاف 2.

سؤال ريح [218]:

بيع مكره صحيح است؟

جواب:

هرگاه اكراهش به حدّى رسيده كه معنى ايجاب و قبول را نفهميده باطل است، و همچنين اگر مىفهميده لكن به آن راضى نبوده و بعد از آن نيز راضى نشده.

سؤال ريط [219]:

هرگاه زنى را به زنا متصرّف شده و بعد از زنا او را متعه كرده و از آن فرزندى به هم رسيده آيا ارث از پدر و مادرش مىبرد يا نه؟

جواب:

هرگاه نطفۀ فرزند به حرام بسته شده ارث از پدر نمىبرد و همچنين از مادر؛ هرگاه مجبور به زنا نباشد، و اگر بعد از عقد نطفۀ او بسته شده يا مشكوك فيه باشد؛ كه بعد از عقد بسته شده يا پيش از آن، ارث مىبرد از هر دو، و به هر كس كه ارث از او نمىبرد؛ ارث به او نمىدهد، و اللّه العالم.

[1] و 2 مسالك الافهام: 6/ 12 و 13.