و ديگر حديث تفصيل است و آن در «من لا يحضر» روايت شده؛ به عنوان ارسال [1]، و در زيادات «تهذيب» در صحيح از ابن أبى عمير؛ كه نقل «اجماع بر تصحيح ما يصح عنه» نمودهاند [2] و شيخ (رحمه اللّه) در «عدّة» فرموده كه: «او روايت نمىكند مگر از ثقه» [3] و علّامه (رحمه اللّه) در «نهاية» گفته كه: «او ارسال نمىكند مگر از ثقة» [4].

خلاصه ابن ابى عمير مرسلا روايت كرده است كه: حضرت صادق (عليه السلام) فرموده كه: «هرگاه زن به پنجاه سال رسيد نمىبيند خون سرخى را، يعنى:

حيض را مگر آنكه زنى باشد از قريش» [5].

و شيخ مفيد (رحمه اللّه) در الحاق نبطية به قرشيّة فرموده كه: روايت دارد [6]، و اين قول كمتر از خبر مرسل نيست، و روايت مذكوره دلالت بر مدّعا ندارد، مگر به انضمام اجماع بر عدم زياده بر شصت، و شهادت حديث شصت و حديث پنجاه مؤيّد است به اصالة عدم سقوط عبادت، و حديث شصت مؤيّد است به استصحاب حكم حيض و اصل عدم وصول به حدّ يأس، و اجماع منقول بر «ما

حجاج از امام صادق (عليه السلام) نقل مىكند حدّ «يأس» پنجاه سال است و در روايت ديگر همين صفوان از عبد الرحمن از امام صادق (عليه السلام) نقل كرده كه حد «يأس» شصت سال است (وسائل الشيعة:

2/ 335 حديث 1 و 6، 337 حديث 8) آيا اين نمىتواند قرينه باشد كه يكى از اين دو اشتباه است، و اما در مورد زنهاى قرشيّه منافاتى ندارد كه بگوئيم خون مىبينند؛ اما شرع آنها را حيض حساب نمىكند و ... (تلخيص و نقل به معنى از مجمع الفائدة و البرهان: 1/ 144).

[1] من لا يحضره الفقيه: 1/ 51 حديث 7، وسائل الشيعة: 2/ 336 حديث 3200.

[2] تهذيب الاحكام: 1/ 397 حديث 59، وسائل الشيعة: 2/ 335 حديث 2295، ه: نمودهاند، و در ذكرى نقل اجماع بر قبول مراسيل او نمودهاند. [ذكرى الشيعة: 1/ 49].

[3] عدة الأصول: 1/ 387.

[4] نهاية الوصول إلى علم الاصول: 1/ 238.

[5] وسائل الشيعة: 2/ 335 حديث 2.

[6] مقنعه: 532.