برخى براى حلّيت غنا در قرآن تعليلهايى مىآورند، گاهى گويند:

در قرآن- كه حكمت و موعظه است- غنا راه ندارد. يكبار مىگويند: حقيقت غنا را عرف تشخيص مىدهد و عرف چنين مواردى را غنا نمىنامد، گاهى گويند: غنا بودن اين مورد ثابت نشده است.

آنگاه با پاسخى طولانى اين تعليلها را از درجۀ اعتبار ساقط مىكند.

و سرانجام در پايان رساله دستور العملى ارزنده و سودمند آورده و در آغاز آن گويد: «شايستۀ شأن اهل طاعت و تقوا تورّع است و احتياط». [1]

على مختارى

[1] براى آگاهى از شرح حال و آثار محقّق سبزوارى به اين منابع رجوع كنيد: رياض العلماء، ج 5، ص 44؛ وقائع السنين و الأعوام، ص 502- 503، 524، 529؛ روضات الجنات، ج 2، ص 68- 78؛ الروضة النضرة في علماء المائة الحادية عشرة، ص 71- 72؛ الذريعة، ج 16، ص 60- 61؛ الكنى و الألقاب، ج 3، ص 132- 133؛ مكارم الآثار ج 3، ص 823؛ الفوائد الرضوية، ص 425؛ أمل الآمل، ج 2، ص 250؛ دين و سياست در دورۀ صفوى، ص 203- 212؛ خاندان شيخ الإسلام اصفهان، ص 88- 100؛ لباب الألقاب في ألقاب الأطياب، ص 92- 93.