نمىشود. على الاظهر. و اللّٰه العالم.

206: سؤال:

بفرمايند كه مثلا زيد ملكى را- كه به قول عمرو وقف [بوده] و ادعاى توليت آن [را] مىكرد- از عمرو مزبور تا مدت بيست و پنج سال اجاره نموده به مبلغ بيست تومان تبريزى. از قرارى كه در اجاره نامچه شرط شده، به اين مضمون كه موجر مزبور وا گذاشت مبلغ مزبور فوق را به مستاجر كه او رفته و از مال خود كل شش دانگ ملك بايره [اى] به حليۀ آبادى بر آورد به اين شروط كه: هر گاه اضافه از اين مبلغ اخراجات بشود، دينارى و حبهاى از موجر مطالبه ننمايد، و هر گاه كمتر از اين مبلغ خرج بشود، دينارى و حبهاى از مستاجر مطالبه ننمايد.

و مستاجر به امر خود قيام نموده ملك را به حليۀ آبادى بر آورده، واحدى ادعاى يك دانگ و نيم ملك وقف را به مستاجر نموده و ادعاى خود را به ثبوت شرعى رسانيده كه يك دانگ و نيم مزبور ملك طلق او مىباشد. و بعد از اثبات شرعى يك دانگ و نيم را به ملكيت متصرف گرديده و به اجارۀ زيد مستاجر داده و هر سال وجه اجاره را گرفته است. و چهار دانگ و نيم ديگر [را] زيد مستاجر تصرف نموده. و در اجاره نامچه شروط ديگر هم نمودهاند به اين مضمون كه: در اين مدت اجاره هر سالى مقدار دو خروار تبريزى گندم از مال موجر، مستاجر به دواب خود بار نموده به طاحونه برده آرد نموده و اجرت مطالبه ننمايد.

و موجر و مستاجر هر دو فوت شدهاند. و ورثۀ موجر الحال از دو سه بابت ادعا بر ورثۀ مستاجر مىنمايند. أولا اين كه: به فوت موجر و مستاجر فسخ اجاره مىشود. ثانيا اين كه: تخلل در وجه اجارۀ مسطوره بهم رسيده. و حال آن كه در اجاره نامچه شرط نشده كه هر گاه تخلل در اجاره بهم رسد فسخ اجاره با موجر بوده باشد. آيا ورثۀ موجر را حقى مىباشد بدون اثبات شرعى اين كه «ملك مزبور وقف مىباشد و توليت با والد آنها بوده»؟

و در خصوص وجه اجارۀ مدت مسطوره ما دام حيات موجر و مستاجر اللّٰه اعلم كه وجه اجاره داده [1] يا اين كه باقى است. و از تاريخ اجارۀ متن مدت پنج سال باقى است كه هنوز

[1]: در نسخه: داشته.