[مقدمه (محمد بركت‌]

بسم اللّه الرحمن الرحيم

قال الصادق (عليه السلام): الفقهاء أمناء الرسل ما لم يدخلوا في الدنيا.

فقها امانت‌داران پيامبرانند تا وقتى كه در دنيا وارد نشوند.

(اصول كافى ج 1 ص 46)

مردانى كه سختى تحصيل علم را به جان خريده و در جهاد با نفس سربلند از ميدان آزمايش بيرون آمده، تا به عنوان فقيه و امين پيامبران، وظيفه هدايت مردم را به دوش كشند؛ كسانى هستند كه مردم و مقلّدين آنان را مجتهد خطاب مى‌كنند.

ايشان همواره پاسداران واقعى دين بوده و چراغى روشن براى سلوك مردم در صراط مستقيم مى‌باشند.

اجتهاد و تقليد از مباحث مهم اسلامى است كه همواره در علم اصول فقه مطرح شده است، هرچند گروهى جايگاه آن را علم فقه مى‌دانند.

همواره آخرين عنوان طرح شده در كتابهاى اصول فقه مسأله «اجتهاد و تقليد» بوده، امّا بنا به اهميت بحث، تأليفات متعددى به تنهائى «اجتهاد و تقليد» را مورد بررسى قرار داده‌اند [1].

[1]- براى نمونه ببينيد ذريعه ج 1 ص 270.