تمامى شما را به بستن عهد و پيمان در باب حكمين و غير آن ميداشتم و بدون شرط و پيمان دست از شما برنميداشتم اگر چه بحسب ظاهر كراهيت در آن بود ، ليكن حضرت واهب بىامتنان منافع بسيار در ضمن آن بين و عيان تعبيه فرمود ، هر آينه كارى بغايت محكم ميكردم شما نيز اگر بر آن استقامت مىنموديد هدايت و ارشاد يافته بصلاح و سداد مىبوديد و اگر كجى و ناراستى در خاطر ميداشتيد بوسيله ء آن راست و مستقيم مىشديد و اگر ابا و انكار در آن كار اظهار مىنموديد تلافى و تدارك شما بشمشير بلارك ميفرمودم .
ليكن الحال احوال حركت و مقال شما بكه گويم و دواى درد بىدواى شما از كه جويم ؟ زيرا كه درد شما در پيش ما مثل زخم پهلوى حمار مرد خاركش است كه مطلع است بر زخم ضلع او ، مرا نيز احوال كثير الاختلال شما من جميع الوجوه واضح و هويدا است كه پيوسته در پى اختلال احوال و مدام در صدد اغواء و ضلال رجال به قيل و قال اشتغال داريد ، و از حضرت ايزد متعال و رسول لا يزال به هيچ وجه من الوجوه شرم نداريد .
آنگاه آن ولى الله فرمود : كه بار خدايا ، أطباء حاذق از دواء اين داء بيدوا ملول و از معالجه ء اين طايفه همگى بازمانده در زوايا عجمى خمول و ساكن گشتند و اين جماعت اصلا از شيوه ء سلوك و حركت خود برنگشتند .
مروى و منقولست كه : چون خوارج بر حضرت امير المؤمنين ( ع ) خروج نموده بر خارج لشكرگاه آن حضرت معسكر و آرامگاه فرمودند و بر انكار حكومت استقامت نمودند ، روزى آن حضرت با بعضى از خواص اصحاب نيكو سير به معسكر ايشان رفته بعد از نصيحت و موعظت آن امت و ذكر و بيان كلام