أبى طالب همّت بر قتل من و تو بندد در همان حال قتل ما و شما بيد شمال نمايد و محتاج بحركت دست راست نگردد ، و اين كه ما و شما نجات يافتيم و على تا حال در قتل ما و شما اهمال نمود بجهت سه چيز است :
اوّل - آنكه على تنها و بىيار و بىمعين و بىدستار است .
دوّم - آنكه على در حقّ ما تابع حكم خداى تعالى و وصيّت رسول مجتبى است زيرا كه ايزد أقدس حقيقت مخالفت ما و شما را بحضرت نبىّ المقدّس صلَّى الله عليه و آله ظاهر نمود و آن حضرت بعلى ( ع ) معلوم گردانيد و او را به صبر أمر فرمود لهذا على صبر را شعار ساخت و تا حال بما و شما نپرداخت .
سيّم : آنكه هيچ قبيله ء از قبايل عرب نيست الَّا آنكه آن جماعت را با ابن أبى طالب مخاصمت و عداوتست مانند خصومت ذكور ابل با يك ديگر در باب شتر ماده و در فصل ربيع موسم عيش وسيع زيرا كه أكثر صناديد عرب در هر قبايل بدست على مقتول گشتند اگر حال بدين منوال نبودى أمر خلافت و ذمام امور أحكام شرع و ملَّت و امّت بعلى رجوع بودى امّا مردم بواسطه ء امور مذكور از على مستكره و منفورند يقين ترك دنيا در نزد على بغايت سهل و آسانتر است از ملاقات ما و شما و ديدن موت بر او بسيار بسيار أهون است از رؤيت اين كراهيتها .
اى عمر مگر تو حقيقت حال على را در روز احد فراموش كردى نه در آن هنگام ما و شما بلكه ساير عسكر سيّد الأنام گريخته از آن حربگاه بشواهق جبل پناه برده آن مقام را آرامگاه كرديم و على در آن روز از روى مردى و دلاورى در ميدان حرب و وقار پاى جلادت ثابت كرده و برقرار داشته و ملك قوم با ساير صناديد آن مرز و بوم چون على را تنها ديدند از أطراف و أكناف حمله