ممطريرم ليك بغايت متين و محكم كه تا بانكسار نرسد ازو أنهار ظاهر نگردد و مثل مار رقشاء أبيض و اسودى است كه بغير رقىّ و افسون ذليل و زبون و مطيع و مفتون نگردد ليكن مانند درختى است تلخ پرخار اگر صد بار برو عسل ضماد و طلا نمايند بجز زهر قاتل او را ثمره و بار نباشد ابن أبى طالب جميع أعيان سادات قريش را با أحفاد و أقربا و خويش مقتول و تمامى عرب را بيذوق و عيش گردانيد و خانه ء در بلاد عرب از أصناف امم نيست كه أهل آن خانه را ابن أبى طالب بشور و شغب ماتم نگرياند و تمامى عرب عيش و طرب را گذاشته ننگ و عار بر خود قرار دادند بناء عليه على گروهى را بيجان و برخى را بىخانمان نمود و از منازل و أوطان آواره فرمود بايد شما از او اصلا انديشه بخاطر نياريد و نفس خويش را نيكو داريد و از فروغ نواير صواعق تهديد على عذر و غلول و مضايق وعيد او تهويل و گول نخورى زيرا كه من أبواب على را مسدود گردانم پيش از آنكه على اراده ء سدّ أبواب تو نمايد و دعوى بىشهود او را زبون و نابود سازم و أبواب فتنه و فساد بروى على اندازم و عنقريب كار او را بسازم تا شما و خود را بلكه تمامى خلق الله تعالى را از خوف شرّ على مستخلص سازم .
أبو بكر گفت : اى عمر ترا بحضرت واهب بارى قسم است كه دست از من بدارى و مرا بحال خود گذارى و زياده از اين مرا از غلطاندازيهاى ناخوش خويش متألَّم و با تشويش ندارى و ازين دعوى گزاف خاطر ما را صاف گردانى ، وصيت شجاعت و دليرى و طنطنه ء تهوّر و مردانگى خود را كه حقيقت صدق و كذب آن بر ما و شما و بر تمامى امّت در غايت وضوح ، و ظهور است بگوش ما نرسانى بخداى عزّ و جلّ قسم است در هر محلّ كه ابن