حقد گوئيد كه : على از روى رشك و حسد سخنان بيحدّ ميكند و اگر بذريعه ء * ( إِنَّ الله مَعَ الصَّابِرِينَ ) * صابر گشته ساكت بنشينم زبان طعنه و آز دراز كرده گوئيد كه : على از ترس جان سخنان نگويد و هيهات هيهات كجاست آن ساعت كه بر من بسيار بسيار مشتاق ادراك آن سعادتم بقادر خلَّاق قسم است كه چنان كه أطفال بپستان والده ء خويش مايل و مشتاقند مرا نيز طاقت اشتياق تجرّع كأس موت طاق ، و محرومى از آن از امور ما لا يطاق است ، من چون از موت جزع و از مرگ فزع نمايم كه من خود مرگ ميرانيده ام بلكه من پيوسته بمنايا همآغوش و با سرود نواى او همسروشم چنانچه من در شبهاى تار متحمّل دو شمشير آبدار گرانبار و دو رمح طويل اژدها پيكر آدم شكارم ، منم مكسّر رايات أشرار در هنگام غليان و جوش آن فجّار در حرب و كارزار ، و منم مفرّح اندوه كربات از خاطر فيض مقاطر سيّد البريّات ، و الله بخداى عالم قسم است كه اين ابن أبى طالب را كمال استيناس بموت بسيار مستسقى و متعطَّش كأس فوات است .
اى أهل تمرّد و طغيان اگر من آنچه حضرت قادر سبحان از اسائت حال و وخامت أحوال شما كه حضرت ذو الجلال در قرآن ارسال و انزال نمود بتان شما بر شما گرينده گردند و اگر حقيقت أحوال نكبت مآل شما را بيان كنم اضطراب بسيار بسيار زياده از اضطراب ريسمان كه آن را سرنگون بچاه عميق اندازند كه أصلا مراجعت ببالاى آن و قوّت طىّ مسافت پايان آن نيز نتواند نمود بهم رسد و چندان خوف و رعب و حزن و تعب بشما واصل گردد كه از خانها و مكان خود گريزان و از رويهاى يك ديگر سرگردان و حيران ميگرديد ، اين همه عذاب و آزار متعيّن بواسطه ء شما أشرار محض بجهت اختيار آز و هوس