تعالى و رخصت رسول مجتبى تصرّف در آن نموديد تعدّى و تسلَّط شما را از آن رفع و دفع مينمودم بلكه سرهاى شما را بواسطه ء اين حركت و فساد مانند حيسهاى حصاد از أبدان شما درو مىفرمودم و بعد از انتزاع حدايق نظر شما از بصر كلَّه هاى شجعان پردل و دليران در حرب متحمّل شما را از پيكر بدن قلع ميكردم و أصلا بشما رحم نميكردم زيرا كه من از روزى كه بر تمرّد و طغيان اين لشكريان أهل عداوت و عصيان مطَّلع گشتم و بر ارتداد و الحاد أرباب فساد و غىّ أصحاب عناد بر اتّفاق آن لشكر بانفاق ، و آن جهلاى أهل شقاق بر مخالفت أهل بيت ( ع ) و بر كيد شما عالم و واقف شدم دانستم كه همگى شما را رقاب خود از قيد متابعت حضرت رسالت مآب اخراج نموده در خانهاى خود معتكف گشته طريق مخالفت محمّد ( ص ) بلكه شيوه ء مخاصمت أهل بيت النّبوّه برداشتيد و من ديروز در خدمت و بندگى صاحب شما محمّد المصطفى صلَّى الله عليه و آله و سلَّم بودم و شما در فكر و دغا ، و ميدانم كه شما راضى نيستيد كه خلافت با أهل بيت حضرت رسالت باشد زيرا كه من مطَّلع بر مكتومات ضماير و مركوزات خواطر مآثر شمايم كه حقد بدرد كينه أخذ در ضمير شما بيحدّ مستتر است و تا هنگام وصول بمقام و مستقرّ خود جهنّم و سقر از آن أمر برنميگرديد اگر آنچه از عذاب او را كه واحد قهّار به جهت شما أشرار معيّن و برقرار داشته اظهار يا مذكور گردانم يا شمّه ء از حقايق آن را كما ينبغى و يليق بگوش شما رسانم هر آينه از هيبت و خوف آن سرهاى أضلاع شما بر مثال دوّاره ء چرخ آسيا مراجعت يابد از شما نمايد بلكه مانند رؤس سنان رمح پيچان بجهت قطع حيات و جان شما بغايت كارگر آيد اگر من در باب خلافت و اولويّت آن از شما و ساير امّت حكايت كنم شما أرباب