عبد الله بن ابى امية المخزومى كه باعتقاد خود اعلم آن طايفه بىسرانجام بود گفت : من بمباحثه و مشاجره و مجادله و مناظرهء تمام بحجت او را الزام نمايم و زنگ غم و غصه و الم اين حكايت و قصه از قلوب محبت اسلوب احبه خود بزدايم ، آيا بمن كه مقارن حسابى و مجادله كافى او باشم راضى هستيد كه شر و مهم او را از شما كفايت نمايم و خاطر عاطر شما را در باب او من كل الوجوه جمع گردانم .
ابو جهل گفت : بلى .
پس آن قوم پر نفاق يكسر باتفاق به پيش آن ماه فلك دانش و خورشيد آسمان آفرينش تازه نهال بوستان يثرب و بطحا نوباوهء گلستان مدينه و ام قرى انجم نور افروز سياه‌روزان دار الكفر يهود و نصارى بيضاى نور افزاى ليالى ظلام محبان در هنگام جزا شكننده اظهر جاحدان در روز دغا ناسخ ملل و اديان رسل پيشين و انبيا معلم « و علم ما لم يكن يعلم » در مبدء درسگاه « فأوحى ربه ما اوحى » سلطان چار بالش « لى مع الله تعالى صفى » و يحيى و خليل و كليم و امين و حبيب ملك العلى ابو القاسم محمد النبى المصطفى عليه صلوات رب الارض و السماء آمدند .
عبد الله بن ابى امية المخزومى كه از روى كثرت علم و مال اعز آن رجال بلكه اضل آن جهال بود آن بىسعادت و اقبال قدم مناظره قيل و قال از روى بحث و جدال پيش گذاشته شروع در كلام بىنظام نموده گفت : يا محمد دعوى بزرك و سخن هائل مىكنى و گمان چنان مىبرى كه تو رسول رب العالمين باشى ؛ هيهات كه حضرت ارحم الراحمين و خالق الخلائق اجمعين پيغمبرى چنين بساير مخلوقين مبعوث و مرسل گرداند ؛ زيرا كه تو مثل ما بشرى و چنانچه ما محتاج بأكل و شرب دوام و تردد اسواق بجهت سرانجام مهام قيام و اقدام مىنمائيم تو نيز بهمان طريق در انصرام اكل و شرب و تردد اسواق سعى تمام مىنمائى ، بنا بر اين دعواى نبوت و ادعاى رسالت بشما اصلا نسبت ندارد .