اثبات و الزام حكم حضرت ايزد متعال مباحثه و جدال نمودند ، و از آن جمله يكى آنست كه حضرت ايزد منان در قرآن لازم الاذعان در چند آيه حكايت و اعلان مينمايد : اولى * ( « وَقالُوا ما لِهذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعامَ وَيَمْشِي فِي الأَسْواقِ لَوْ لا أُنْزِلَ إِلَيْه مَلَكٌ ) * » الى قوله * ( « رَجُلًا مَسْحُوراً » ) * [1] .
آيهء ثانيه * ( « وَقالُوا لَوْ لا نُزِّلَ هذَا الْقُرْآنُ عَلى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ ) * » [2] آيهء ثالثه « * ( وَقالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنا مِنَ الأَرْضِ يَنْبُوعاً ) * » الى قوله تعالى * ( « كِتاباً نَقْرَؤُه » ) * [3] .
بعد از آن اى كافران از روى جهل و عدوان سخنان بىبنيان فراوان بحضرت نبى الانس و الجان به تعنت اعلام و اعلان نمودند چنانچه تفصيل آن مجمل على سبيل التوضيح و العيان بيان گردد ، پس آنگاه گفتند : يا محمد اگر تو در دعوى نبوت و ادعاى رسالت مثل موسى عليه السّلام و التحيه صادق و با حجت و صاحب آيت بودى بايستى كه بواسطهء اسئله كه ما از روى تغير و افترا بشما كرديم بر ما صاعقهء بلا فرود آمدى و ما نيز بر مثال قوم موسى كه بآن سؤال بيجا بصاعقه آتش بلا سوختند سوختمى ، زيرا كه آنچه ما از شما بواسطه تقريع و تغير و افترا و استدعا خواستيم بمراتب بيشتر از اسئله يهود اشرار است .
تفصيل اين اجمال از روى صدق مقال آنست كه حضرت ابو محمد الحسن بن على العسكرى عليه السّلام ميفرمايد كه روزى حضرت سيد البريه با جمعى از اصحاب بنزديك كعبه معظمه نشسته بودند ناگاه جماعتى از رؤساى قريش كه اكثر آنها با يك ديگر قوم و خويش بودند مثل وليد بن مغيره مخزومى و ابو البحترى و ابو جهل پسران هشام و

[1] سورة الفرقان : 7 - 8 .
[2] سورة الزخرف : 31 .
[3] سورة الاسراء : 90 - 93 .