چرا كه تو با حيله و كيد به دشمنت ضربه مىزنى ولى در نهايت موجب رسوايى خود خواهى شد ، مانند رفتارى كه در قتل و مثله ساختن اين جماعت مرتكب شدى ، پس از صلح و عهد و ميثاقى كه با اينان بستى همه را از لب تيغ گذراندى و تنها جرمشان ذكر مناقب ما أهل بيت ؛ و بزرگداشت حقّ ما بود ؛ حقّى كه بدان مشرف و آگاهى ، و آنان را كشتى از ترس اينكه مبادا پيش از اينكه كارى انجام دهند تو بميرى ، يا اينان قبل از اينكه درك كنند بميرند .
اى معاويه خود را آمادهء قصاص كن و مهيّاى حساب ، و بدان كه خداوند را كتابى است كه هيچ كوچك و بزرگى را فرو نگذاشته جز آنكه همه را جمع و به حساب آورده است ، و خداوند هيچ رضايتى از اين اعمالت ندارد ؛ دستگيرى گروهى به ظنّ و شبهه ، كشتن اوليايش به تهمت ، و تبعيد اينان از دار الهجره به ديار وحشت و تنهايى ، و اينكه مردم را مجبور به بيعت پسرك خود نمودى ، همو كه شرب خمر كرده ، و نرد بازى مىنمايد ، تو با اين اعمال فقط به خود خسارت زده و دينت را فروخته و در بارهء رعيّت خود مبتلا به نيرنگ و دغل بازى شده اى ، و در امانت خود خيانت ورزيده و سخن سفيه جاهل را گوش كرده و پرهيزگار با ورع حليم را ترساندى [ بخاطر اينان ، و السّلام ] .