نيست ، و به هيچ كدام از تكاليف ما تعلَّق ندارد .
و اين مطلب براى ما باقى مانده كه دلائل اثبات ادّعاى خود را بيان كنيم .
از دلائلى كه ثابت مىكند معرفت به امامت افرادى كه گفتيم از جملهء ايمان است و اخلال در آن كفر و بازگشت از ايمان ، و اين بدون هيچ اختلافى به اجماع شيعهء اماميّه رسيده ، و اجماع اينان حجّت است ، چرا كه سخنان فردى كه حجّت است و معصوم كه هر عقل و انديشه اى در هر دوره و زمانه اى دلالت بر وجود آن مىكند ، و بر اين طريق در جاى جاى كتاب دليل آورديم ، و پاسخ بدانها را بطور كامل در مجموعهء « پاسخ به مسائل تبانيات » [1] در كتاب « نصرة ما انفردت به الشّيعة الإماميّة من المسائل الفقهيّة » [2] بطور مخصوص بيان نموديم ، زيرا اين كتاب مبتنى بر صحّت همين اصل مىباشد .

[1] اين مجموعه اى از سؤالاتى است كه شيخ أبو عبد اللَّه محمّد بن عبد الملك التّبانى از سيّد بزرگوار نموده ، و سؤالات را بر ده فصل تقسيم كرده ، و پاسخ به آنها حدود سه هزار بيت مىباشد اين مجموعه با نامهاى « جوابات المسائل التّبانيات » و « المسائل التّبانيات » در كتاب شريف الذّريعه مذكور است .
[2] ظاهراً نام اين كتاب : « المسائل النّاصريّة في الفقه » يا « ما تفرّد به الإماميّة » باشد .