خدا در دو جاى قرآن بنزول سكينه بر پيغمبر خود تصريح كرده كه همراهش مؤمنان بودند و آنان را هم با آن حضرت در اين فضيلت شريك كرده و در يكى از آنان فرموده :
« آنگاه خداوند آرامش و سكينهء خود را بر پيامبرش و بر مؤمنان فرو فرستاد و سپاهيانى كه آنان را نمىديدند فرو فرستاد - توبه : 26 » .
و در جاى ديگر فرموده : « پس خداوند سكينه و آرامش خود را بر پيامبرش و بر مؤمنان فرو آورد و سخن پرهيزگارى را با آنان همراه داشت - فتح : 26 » .
و چون آن حضرت در غار بود نزول سكينه را خاصّ او فرمود كه : « پس خداوند سكينه و آرامش خود را بر او فرو فرستاد - الآيه » اگر همراه آن حضرت مؤمنى بود او را هم شريك مىكرد در نزول سكينه ، چنان كه در موارد گذشته مؤمنان را با او شريك كرده براى اينكه همراه او بودند و اخراج أبو بكر از نزول سكينه دليل است بر اخراج او از ايمان و الحمد لله .
شيخ مفيد گفته : عمر بن خطَّاب در پاسخ من حيران ماند و نتوانست جوابى بدهد و مردم پراكنده شدند و من هم از خواب بيدار شدم .