درست باشد و آيات و دليلى نيامده كه أبو بكر امتثال كرده باشد و از اندوه خورى كناره كرده باشد .
و امّا اينكه فرمود : « خدا همراه ما است » راستش پيغمبر به او اعلام كرده كه خدا همراه من است و مرا يارى كند و از خودش بلفظ جمع تعبير كرده ؛ چنان كه خدا فرموده :
« ما خودمان فرو فرستاديم ذكر ( قرآن ) را و براستى كه ما برايش نگهبانيم - حجر : 9 » .
و گفته‌اند كه أبو بكر گفته : اى رسول خدا اندوه من براى برادرت علىّ بن أبى طالب است كه چه شود او را ( زيرا در همان شب كه آن حضرت با أبو بكر از مكَّه بيرون رفته و در غار مخفى شدند حضرت أمير عليه السّلام در بستر آن حضرت خوابيده بود كه نقطهء هجوم چندين مرد شمشير زن قريش بود ) و پيغمبر در جوابش فرمود : « براستى كه خدا با ما است » يعنى با من و برادرم علىّ بن أبى طالب عليهما السّلام .
و امّا اينكه گفتى « سكينه بر أبو بكر فرود آمده » اين خلاف قرآنست زيرا آنكه بر او سكينه فرود شده همانست كه خدا او را با لشكريانش تأييد كرده و دنبال « أنزل السّكينة » فرموده : * ( وَأَيَّدَه بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها ) * و اگر بر أبو بكر سكينه فرود آمده باشد بايد او مؤيّد بلشكريان خدا شده باشد و اين كلمه پيغمبر صلَّى الله عليه و آله را از مقام و جايگاه پيغمبرى بيرون برد و اگر اينجا را به سود صاحبت نگفته مىگذاشتى برايش بهتر بود زيرا