شيخ مفيد رحمه الله گفته : من بدو گفتم : سخن خود را پروراندى و شرح آن به نهايت رساندى تا آنجا كه هيچ آفريده اى نتواند حجّت فضل يارت را بر آن افزايد جز اينكه من بيارى خدا و توفيق او آنچه را آوردى چون خاكسترى در برابر باد سخت بر باد خواهم داد .
امّا اينكه گفتى خداوند ذكر پيغمبر نموده و أبو بكر را دومى آن حضرت شمرده هيچ فضلى از آن مستفاد نمىشود زيرا گزارشى است از « شمار » و « تعداد » . بجان خودم سوگند كه آنان با هم دو تا بودند و ما مىدانيم يك مؤمن و يك كافر با هم دو تا باشند چنانچه يك مؤمن و يك مؤمن هم در شمار « دو تا » باشند ، پس در ذكر شماره براى تو فائده اى نباشد كه مورد اعتماد گردد و اثبات فضل نمايد .
و امّا اينكه گفتى آنان را به اجتماع در يك جا وصف كرده ؛ مانند همان جمع در شمار است ، زيرا در يك مكان بسا كه مؤمن و كافر گرد هم آيند چنانچه در شمار ، مؤمن و كافر با هم رده مىشوند و نيز مسجد پيغمبر صلَّى الله عليه و آله شريفتر از غار است و در آن مؤمن و منافق و كافر هم با هم گرد مىآمدند و در اين باره است قول خداى تعالى : « پس كافران [1] را

[1] گويند : مراد از كافران در آيه مشركانند ، كه گروه گروه و شتابان گرد پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله حلقه مىزدند و سخنان او - بخصوص وعدهء قيامت و بهشت و دوزخ - را مسخره مىكردند و مىگفتند : اگر اينان - كسانى كه به او ايمان آورده‌اند - به بهشت مىروند ، چنان كه محمّد مىگويد ؛ ما پيش از آنها داخل بهشت مىشويم ، زيرا وضع ما در اين جهان از آنان بهتر است ، پس در آن جهان هم بهتر خواهد بود ، امّا تفسير مجمع البيان بر آنست كه مراد از اين كافران ؛ منافقانند ، و تفسير الميزان هم با اقتفا از مجمع البيان اين نظر را پذيرفته است ، و حال آنكه اين نظر درست نيست ، زيرا اين سوره مكّى است و منافقان پس از هجرت و در مدينه بودند ؛ و كسى ( خصوصاً اين دو مفسّر ) اشاره اى نكرده است كه اين آيات مدنى است ، و مورّخين گفته‌اند كه هر جا كلمهء « كلَّا » در قرآن آمده باشد آن سوره قطعاً مكّى است بويژه كه اين كلمه در همين آيات آمده است .