به من گفت : با من به سامرّا بيا تا آن مسائل را از مولايمان امام حسن عسكرىّ عليه السّلام بپرسيم .
پس با او به سامرّا رفته تا اينكه رسيدم به درب منزل مولايمان عليه السّلام ، اجازهء ورود به منزل را گرفتيم و آن حضرت اجازه فرمود ، ما نيز داخل سرا شديم و احمد بن اسحاق با خود انبانى داشت كه آن را با يك عباى طبرى پوشانده بود ، و در آن حدود يك صد و شصت بسته دينار و درهم بود ، و سر هر كيسه را صاحبش مهر زده بود ، بارى وقتى ما داخل شده و ديدگانمان بر آن حضرت افتاد ، سيماى او همچون ماه بدر مىدرخشيد ، و بر زانوى آن حضرت پسر بچّه اى نشسته بود كه در نيكويى و زيبايى همچون ستارهء مشترى بود و بر سر او دو زلف بود ، و در مقابل او انارى از طلا مزيّن به نگين و جواهرات گرانبها بود كه يكى از سران بصره به او اهدا كرده بود ، و در دست مبارك او ( امام عسكرىّ عليه السّلام ) قلمى بود كه مطالبى را بر كاغذى مىنوشت ، و هر بار كه قصد نوشتن را مىفرمود آن پسر بچّه دست او را مىگرفت و آن حضرت نيز آن انار طلايى را رها مىساخت تا بدنبال آن رود و آن حضرت بتواند كتابت خود را انجام بدهد .