كه بالاى منبر در موضع رسول خدا نشسته بود كرد - داديم ، و حفظ خون مسلمين را بر ريختن آن تفضيل داده و برتر دانستيم ، و - با اشاره به معاويه فرمود : خود ندانم شايد اين براى شما امتحانى باشد و بهره و تمتّعى در دنيا تا هنگام مرگ ! .
معاويه گفت : منظورت از اين كلام چه بود ؟ ! فرمود : همان كه خداوند اراده فرموده .
پس معاويه برخاسته و خطبه اى سست و ضعيف و فاحشى ايراد نمود و در آن به أمير المؤمنين عليه السّلام دشنام داد ! .
آنگاه امام حسن عليه السّلام خطاب به معاويه - كه بالاى منبر بود - فرمود : اى پسر هند جگر خوار ! آيا همچون تويى به أمير المؤمنين دشنام مىدهد ! ؟ حال اينكه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرموده : « هر كه على را دشنام دهد مرا دشنام داده ، و هر كه مرا دشنام دهد خدا را دشنام داده ، و هر كه لب به سبّ خداوند گشايد او را تا ابد در جهنّم مقيم ساخته و برايش عذابى هميشگى خواهد بود » .
سپس آن امام از منبر پائين آمده و رهسپار خانه اش شد ، و ديگر تا آخر عمر در آن مسجد نماز نگزارد .