« قضيّهء مفاخره و مباهات امام حسن مجتبى عليه السّلام » - بر معاويه و مروان و مغيرة بن شعبه و وليد بن عقبه و عتبة بن أبى سفيان - 151 - نقل است كه روزى امام حسن عليه السّلام بمجلس معاويه حاضر شد و نزد او همان جماعت حاضر بودند ، پس هر كدام شروع به باليدن و مباهات خود بر بنى هاشم نموده و مشغول ذكر معايب ايشان شد ، و سخنانى گفت كه موجب تكدّر آن حضرت شد .
پس آن امام همام لب به سخن گشوده و فرمود : ما از بهترين شعبه از شعبات عرب هستيم ، پدران ما گرامىترين مردم عرب بودند ، و فخر و خوش نسبى از آن ماست ، و بخشندگى و سخاوت در حسب براى ما است ، ما از بهترين درختى هستيم كه شاخه‌هاى پربركتى را رويانده ، و ميوه و ثمرات نيكويى را ببار نشانده ، و تنه و بدنهايى برپا و استوار دارد ! اصل اسلام و علم نبوّت و اكرام و احترام ايزد منّان در سلسلهء آباء و اجداد عظام ما است ، در هنگامى كه فخر سر برافراشت ما را بر بالاى سر داشت ، و در وقتى كه عزّت و شرف از ما منع شد قد كشيده و بلند شديم ، ( بلكه عزّ و شرف توسّط ما به عزّت و شرف رسيد ) ، مائيم درياهاى موّاج نقص ناپذير ! كوههاى بلند پايهء دست نيافتنى ! .