« خدايم مرا مىبيند و دو نگهبانم بر آن شاهدند » ، و بىشكّ خداوند از سر رأفت و لطف خود نيز اينان را بر بندگان گمارده ، تا از آدمى مردهء شيطان و جانوران زمينى و آفتهاى بسيارى كه نمىبينند - به اذن خداوند - دور كنند - تا امر خدايى ( مرگ ) برسد .
پرسيد : پس آيا مردمان را براى رحمت آفريد يا عذاب ؟
فرمود : براى رحمت ، و پيش از خلقت مىدانسته كه گروهى از ايشان بجهت اعمال زشت و انكارشان رهسپار عذاب او خواهند شد .
پرسيد : گيريم عذاب منكرين مستوجب عذاب ؛ صحيح باشد ، چرا يكتا پرستان و عارفان را عذاب مىكند ؟ ! فرمود : منكرين خدايى خود را گرفتار عذابى ابدى مىسازد ، و معترفان ( موحّدان و عارفان ) خود را بخاطر سرپيچى از واجبات عذاب مىكند ، سپس از آن عذاب خارج مىشوند ، و پروردگارت به هيچ كس ستم نمىكند .
پرسيد : آيا ميان كفر و ايمان منزلت و جايگاهى است ؟ فرمود : نه .