3 شاگردان و اصحاب شافعى ابو اسحاق شيرازى چون خودش مذهب شافعى مىداشته اصحاب شافعى را تحت اين عنوان « فامّا الشّافعي رحمه الله تعالى فقد انتقل فقهه إلى اصحابه رحمهم الله تعالى » در ابتداء بحث از مذاهب آورده و رعايت تقدّم و تاخّر زمانى را در حدوث مذاهب و وجود ائمهء آنها نكرده و بهر حال متجاوز از صد تن از شاگردان و اصحاب شافعى را كه تا زمان خودش طبقاتى متعاقب داشته‌اند در طى پنج طبقه نام برده و آورده است :
از طبقه نخست اشخاص زير را ياد كرده‌اند :
ابو ابراهيم اسماعيل بن يحيى بن اسماعيل مزنى [1] كه عالمى زاهد و مجتهد و مناظر و احتجاج بر معانى دقيقه را توانا و قادر بوده . كتب بسيار تصنيف كرده مانند « الجامع الكبير » و « الجامع الصغير » و « مختصر المختصر » و « المنثور » و « المسائل

[1] مزنى به گفتهء صاحب « اللباب » آنجا كه بضم ميم و سكون زاء باشد نسبت بديهى است از سمرقند به نام مزن و آنجا كه بضم ميم و فتح زاء باشد نسبت است به مزينه دختر كلب ( قبيله ايست ) كه از اين قبيله است ابو ابراهيم اسماعيل بن يحيى مزنى صاحب شافعى . ابن نديم هم در ترجمهء اين مزنى گفته است : « از مزينه است كه يكى از قبائل يمن مىباشد و در اصحاب شافعى كسى افقه از اين مزنى و اصلح از بويطى نبوده و از جمله كتب مزنى كتاب مختصر صغير است كه در دست مردم و مورد اعتماد اصحاب شافعى است و همان را مىخوانند و بر آن شرح مىزنند . و از جمله كتب بويطى است « كتاب الفرائض » كتاب « المختصر الكبير » و كتاب « المختصر الصغير » .