ابو حنيفه جهمى مرجئ است . او به من گفت : راست مىگويند « و يرى السّيف ايضا » من گفتم : پس تو چرا چنين به او پيوسته‌اى ؟ گفت : ما نزد او مىرفتيم و او بما فقه درس مىداد و ما او را در دين خود تقليد نمىكرديم » در زير عنوان چهاردهم اقوالى كه حاكى است از بىاعتنايى ابو حنيفه به اخبار و آثار و جرأت و جسارت او بر مخالفت احاديث و اقاويل پيغمبر ( ص ) به اسناد از كسانى مانند يوسف بن اسباط و ابو اسحاق فزارى و على بن عاصم و بشر بن مفضّل و عبد الوارث و يحيى بن آدم و سفيان بن عيينه و فضل بن موسى سينانى [1] و وكيع و حماد بن سلمة و ابو عوانه و اضراب اينان آورده .
از جمله ، در زير اين عنوان ، به اسناد از يوسف بن اسباط ، اين مضمون را نقل كرده است :
« ابو حنيفه چهار صد حديث را - يا بيشتر - بر پيغمبر ردّ كرده كه از آن جمله پيغمبر ( ص ) گفته « للفرس سهمان و للرّجل سهم » و ابو حنيفه گفته است : من سهم بهيمه را بيشتر از سهم مؤمن قرار نمىدهم ! و از آن جمله پيغمبر و اصحابش بدنه ها را اشعار كرده‌اند و ابو حنيفه گفته است « الإشعار مثلة » و پيغمبر ( ص ) گفته است :
« البيّعان بالخيار ما لم يفترقا » و ابو حنيفه گفته است : « اذا وجب البيع فلا خيار » و پيغمبر ( ص ) هر گاه مىخواست به سفرى بيرون رود ميان زنان خود قرعه

[1] ابن اثير در « اللباب » سينانى را بكسر سين مهمله و سكون ياء آخر حروف و نونى پيش از الف و نونى ديگر بعد از آن ضبط كرده و اين نسبت را به « سينان » از ديههاى مرو گفته و ابو عبد اللَّه فضل بن موسى را مشهور و منسوب بدانجا آورده و گفته است : فضل در سن و علم از اقران عبد اللَّه مبارك است . از اعمش و ابو حنيفه روايت دارد و اسحاق بن راهويه از او روايت مىكند . فضل به سال يك صد و پنجاه ( 150 ) ولادت و به سال يك صد و نود و يك ( 191 ) يا نود و دو وفات يافته است . ابن اثير قضيه‌اى در بارهء انتقال فضل از سينان بديه ديگرى به نام « راما شاه » آورده كه عبرت را مراجعه به آن بىجا نيست » .