سبكى در طبقات گفته است .
« بنى ابى عقامه كسانى هستند كه خدا به وسيلهء ايشان مذهب شافعى را در تهامه منتشر ساخته است » اينست آن چه ما را از انتشار اين مذهب در مصر و بلاد شرق اطلاع حاصل است و امّا مغرب چون مذهب مالكى بر آنجا غلبه مىداشت مذهب شافعى را در آنجا نفوذى نمىبود به طورى كه مقدسى در « احسن التقاسيم » چنان پنداشته كه در سائر بلاد مغرب ، تا حدود مصر ، كسى اين مذهب را نمىشناخته و همو يك بار با بعضى از مردم مغرب در مسأله و موضوعى مذاكره داشته و قول شافعى را آورده آن شخص او را نشناخته و گفته است : « شافعى كيست ؟ همانا اهل شرق را ابو حنيفه پيشوا و امام بوده و مردم مغرب را مالك » مقدسى گفته است :
« اصحاب مالك را ديدم كه شافعى را مبغوض داشتند و مىگفتند : شافعى علم را از مالك گرفته و از آن پس با او به مخالفت پرداخته است » و در بارهء قيروان گفته است :
« در آنجا مذهبى جز مذهب حنفى و مالكى نيست و اين دو گروه را با هم الفتى است شگفت انگيز به طورى كه هيچ عصبيّت و نزاعى ميان ايشان وجود ندارد » و در بارهء اندلس گفته است :
« جز مذهب مالك در اندلس مذهبى نيست و اگر بر حنفى مذهب يا شافعى مذهبى دست يابند او را از اندلس بيرون مىكنند » ابن اثير در « الكامل » گفته است :
« يعقوب بن يوسف بن عبد المؤمن فرمانرواى مغرب و اندلس پس از اين كه بمذهب « ظاهريّه » تظاهر كرد در روزهاى واپسين زندگانى خود بمذهب شافعى مائل گرديد و از علماء اين مذهب براى برخى از بلاد ، قاضى معيّن و منصوب كرد »