نماز در رسيد خواستم او را جلو دارم و به او اقتداء كنم نپذيرفت و گفت :
« ثلاث ربّهنّ احقّ بهنّ : ربّ البيت احقّ بالإمامة فى بيته ، و ربّ الفراش احقّ بصدر فراشه ، و ربّ الدّابّة احقّ بصدر دابّته » و از روايات او است :
ابو نعيم به اسناد از عمرو بن هرم از او آورده كه اين مضمون را گفته است :
« ابن عباس ميان نماز ظهر و عصر ، جمع كرد و عقيده داشت كه با پيغمبر در مدينه ظهر و عصر را با هم خوانده است .
اين روايت از طريق عمرو بن دينار نيز از ابو شعثاء آمده است .
باز به اسناد از طريقى ديگر از عمرو بن دينار آورده كه گفته است : جابر بن زيد را شنيدم كه مىگفت :
« قال ابن عباس رضى الله عنه صلَّى رسول الله ، صلَّى الله عليه و سلَّم ، ثمانى ، ركعات جميعا و سبع ركعات جميعا ، من غير مرض و لا علَّة » ابو نعيم گفته است : اين حديث را معمر و روح بن قاسم و حماد بن زيد هم از عمرو بن دينار آورده‌اند [1] و هم به اسناد از او از ابن عباس آمده است كه « انّ النّبيّ ( ص ) اريد على ابنة حمزة فقال :
« انّها لا تصلح لي ، انّها ابنة اخى من الرّضاعة ، و يحرم من الرّضاعة ما يحرم من النّسب »

[1] در پاورقى « حليه » در اين موضع چنين نوشته شده است : « للعلامة ابن رسول البر زنجى الشافعي كتاب فى الجمع بين الصلاتين بعذر و به غير عذر اعتمد فيه على ما ذهب اليه ابن عباس » شايد خواننده اين اوراق را به ياد باشد كه در ترجمهء سفيان ثورى نيز چند حديث در اين زمينه از چند طريق از ابن عباس و معاذ بن جبل نقل شد .