1 - سعيد بن جبير ابو عبد الله ، يا ابو محمّد ، سعيد بن جبير ( بر وزن زبير ) بن هشام مولى بنى والبة بن الحارث از بنى اسد .
به قولى در سال نود و چهار هجرى ( 94 ) و بقول ابو اسحاق در سال نود و پنج ( 95 ) و به گفتهء ابن خلَّكان در ماه شعبان از سال نود و پنج ( 95 ) بامر حجّاج بن يوسف ثقفى بقتل رسيده است و چنان كه در تواريخ آمده بقتل او دورهء خونريزى حجّاج خاتمه يافته و به زودى به هلاكت رسيده است .
ابن خلَّكان در بارهء سعيد چنين افاده كرده است :
« . . يكى از اعلام تابعان است . علم را از عبد الله عباس و از عبد الله عمر فرا گرفته . ابن عباس به او گفته است : حديث بگو . پاسخ داده است : آيا مرا مىرسد كه با بودن تو حديث كنم ؟ ابن عباس گفته است : آيا از نعمتهاى الهى براى تو نيست كه تو حديث گويى و من باشم تا اگر بر صواب باشى همان باشد و اگر بر خطا روى روى صواب را به تو نشان دهم ؟
« سعيد قرائت را از ابن عباس فرا گرفته و هم تفسير را از او شنيده و از او آموخته و از همو روايت مىكند .
« وفاء بن اياس گفته است : ماه رمضانى بود كه با سعيد نشسته بوديم به من گفت :
قرآن را نگهدار و بشنو تا من بخوانم . پس از آنجا بر نخاست تا قرآن را ختم كرد .
« از خود سعيد نقل شده كه گفته است : همهء قرآن را در بيت الحرام در يك ركعت قرائت كردم .
« از اسماعيل بن عبد الملك منقولست كه نماز را در ماه رمضان با سعيد بن