صاحب « لسان الميزان » زير عنوان « عبد الله بن المبارك » گفته است :
« شيخ ليس بمعروف ، روى عن ابى عوانة الوضّاح عن ابى الزبير عن جابر رضى الله عنه ، رفعه : « ليس منّي الَّا عالم او متعلَّم او همج لا خير فيه » ذكره الخطيب فى المتّفق . و الحديث منكر بهذا السّند » صاحب « قاموس الرجال » بعد از نقل اختلافات و اشتباهاتى در بارهء او كه نامش عبد الله يا عبد الجبّار [1] و ديدارش از حضرت سجاد ( ع ) و روايتش از ابو جعفر اوّل ، حضرت باقر ( ع ) ، يا ابو جعفر ثانى ، حضرت جواد ( ع ) ، و بيان خلط و خبطى كه در اين شئون شده و بعد از نقل قول طبرى ، در « ذيل » ، و نقل قول ابن قتيبه ، در « معارف » كه تولد ابن مبارك به سال يك صد و هجده واقع آمده و استنتاج اين كه ديدن او حضرت سجاد ( ع ) را ، كه در سال 95 وفات يافته ، و هم روايت او از حضرت باقر ( ع ) ، كه به سال يك صد و چهارده ( 114 ) رحلت كرده ناصحيح است و احتمال اين كه روايت او كه به گفتهء طبرى در « ذيل » و ابن قتيبه در « معارف » و ابن نديم در « فهرست » ، به سال يك صد و هشتاد و يك به هنگام باز گشت از جهاد در « هيت » وفات يافته ، از حضرت صادق تا حضرت رضا صحيح باشد ، چنين خلاصه و افاده كرده است .
« و بالجمله تحقيق اينست كه موصوف به عبد الله مبارك دو مرد بوده است :
يكى امامى است و متأخّر و ديگرى عامّى و متأخر از اواخر صادق عليه السّلام تا اوائل رضا عليه السّلام كه طبرى در « ذيل » در باره اش گفته است : « كان من الفقه و الادب و العلم بأيّام الناس و الشّعر به مكان » صاحب « هديّة الاحباب » ( محدّث قمى ) چنين نوشته است :
« ابن المبارك ، عبد الله المروزي ، عالم زاهد عارف كان من تابعى التّابعين سمع جملة من العلماء و كان يقول اربع كلمات انتخبن من اربعة آلاف حديث : لا تثقنّ بالمرأة ، و لا تغترّنّ بمال ، و لا تحمل معدتك ما لا تطيق ، و تعلَّم من العلم ما ينفعك » و يروى له :

[1] جامع الرواة اردبيلى ذيل « عبد الجبار بن المبارك النهاوندي » مراجعه شود .