ابن اثير هم در « لباب . . » ذيل « التّنوخى » اين مضمون را نوشته است :
« بفتح تاء سيّمين حروف و ضمّ نون مخفّفه و در آخر آن خاء معجمه ، اين نسبت به تنوخ است و آن نامى است براى چندين قبيله كه در قديم در بحرين اجتماع داشته و با هم بر يارى كردن بهم همسوگند بوده‌اند پس در بحرين اقامت گزيده و به اين نام خوانده شده‌اند چه « تنوخ » بمعنى اقامت است .
« از ايشان است ابو العلا احمد بن عبد الله بن سليمان تنوخى معرّى عالم و اديب و شاعر معروف . . » تا آخر آن چه گفته و نام اشخاصى را از علماء تنوخ برده ليكن يادى از سعيد بن عبد العزيز نكرده است .
ابو نعيم نيز در كتاب « حلية الاولياء » ( جلد ششم صفحه 124 ) « سعيد بن عبد العزيز » را با اين كه كنيه يا نسبتى برايش بياورد عنوان كرده و كلمات و رواياتى هم از او آورده ليكن در هيچ يك از آنها اسنادى از عثمان بن عطاء در ميان نيست .
و به گفتهء او « اسند سعيد عن جماعة من اعلام التابعين منهم نافع و الزهري و زيد بن اسلم و ابو الزبير و مكحول و ربيعة بن يزيد و يونس بن ميسرة و عبد الرحمن ، سلمة الجمعى و زياد و عثمان ابناء ابى سوده و يزيد بن مالك و غيرهم » از جمله كلمات سعيد است ، بنقل ابو نعيم ، : « الدّنيا غنيمة الآخرة » و از جمله روايات او از زيد بن اسلم از ابن عمر از پيغمبر ( ص ) است :
« احثوا التّراب فى وجوه المدّاحين » به گمان مىرسد كه اين سعيد همان سعيد است كه ابو اسحاق او را عنوان كرده است و الله العالم .
اكنون كه بار ديگر اين اوراق را نگاه مىكنم كه به چاپخانه داده شود آن چه را بعد از نوشتن قسمت بالا ( كه از جلد ششم صفحه 124 « حليه » نقل شده ) در جلد هشتم كتاب « حلية الاولياء » ( صفحه 274 ) بر خورده‌ام مىآورم :
ابو نعيم در اين جلد سعيد بن عبد العزيز را زير عنوان « و منهم المتحصّن بالحصن